عید الأضحی ، عيد قربان؛ روز ذبح نفس با تيغ تقوا
عيد قربان يادآور اخلاص و بندگى حضرت ابراهيم(عليه السلام) در برابر پروردگار خويش است، آن جا که فرمان حق براى ذبح اسماعيل صادر شد، و ابراهيم آن بنده فرمانبردار خداوند آماده اجراى اين فرمان شد و اسماعيل مشتاقانه و جوانمردانه به قربانگاه پاي مي نهد، آنگاه که ابراهيم کارد بر حلقوم اسماعيل نهاد، ندايى رسيد که اى ابراهيم از عهده اين آزمون الهى برآمدى! دست نگهدار که فرمانبردارى خويش را به درستى اثبات کرده اى.
جبرئيل همراه با «قوچى» فرود آمد و ابراهيم آن را قربانى کرد، و سنّت قربانى در منا از آن روز برقرار شد، اين روز، روز عيد و خوشحالى و سرور است. زيرا علاوه بر اين که بنده اى مخلص از آزمونى دشوار، سربلند بيرون آمد و بندگى خويش را در پيشگاه خداى بزرگ ثابت کرد، گروه عظيمى از بندگان مخلص خدا به او تأسّى جسته، به زيارت خانه خدا مى شتابند و مراسم منا و از جمله، قربانى را انجام مى دهند.
خداوند متعال ميفرمايد:
{قل إن صلاتي و نسکي و محياي ومماتي لله رب العالمين لا شريک له}
“بگو همانا نماز و قربانيم و زندگاني و مرگم براي الله عزّوجّل است؛ که هيچ شريکي ندارد… “
ابان بن محمد از امام جواد (ع) نقل میکند که فرمودند: در روز عيد قربان چيزى با فضيلتتر از پنج چيز نيست:
* قربانى کردن،
* يا راه رفتن در جهت نيکى به پدر و مادر
* يا خويشاوندى که قطع رحم کرده تا به او چيزى ببخشد و آغاز سلام کند،
* يا مردى که از بهترين جاى قربانيش به ديگران اطعام کند و بقيه آن را به همسايگان، يتيمان و بيچارگان و بردگان بدهد و
* از اسيران دلجويى کند.
( الخصال / ترجمه جعفرى /ج1 /433 )
ضمن تبريک اين عيد سعيد ، توفيق رهايي از بند تعلقات دنيوي را ، ابراهيم وار از خداوند منان خواستار هستيم.